NECATİ TAYYAR TAŞ / BİLECİK İL MÜFTÜSÜ

             Bu gün Öğretmenler Günü... Gününüz kutlu, hayatınız mutlu olsun öğretmenlerim!.. Hz.Ali’nin “Bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum” ifadesine muhatap olan öğretmenler için herhalde söylenecek daha güzel bir söz olamaz... Bu sebeple, muhtaç olduğumuz öğretmen, neslimizin mukaddes hamurunu mübârek avuçlarında yoğuracak öğretmen, yıllarca bıkmadan özlediğimiz, yollarını hasretle gözlediğimiz öğretmen, kölesine ve kölelerine köle olan öğretmendir. İşte bu öğretmenimi selamlıyorum... Selâm sana öğretmenim! Diyorum... Büyük İskender, öğretmenlerine, ana ve babasından daha çok hürmet edermiş. Sebebini soranlara, cevabı müthiştir: “Annem ve babam beni gökten yere indirdiler. Halbuki öğretmenlerim beni yerden göğe çıkardılar...” Taptâze beyinleri ve gönülleri doğrularla, iyilerle, güzellerle doldurmayı tek ve mutlak hedef bilen öğretmenlerim!.. Ebemkuşağı rengindeki desenleri, çeşit çeşit tatlardaki, huylardaki ve cevherlerdeki kimlikleri atlastan ibrişimle gergefleyerek dünyaya gelmelerine vesile olduğumuz aşkımızın ve sevgimizin nâdide gülleri, geleceğimizin ve umutlarımızın çiçekleri, sevdası uğruna, uğrunda gerekirse kan ve can vereceğimiz bütün değerlerimizin ve kıymetlerimizin bekçileri, ruhlarımızın serinliği için semaya açılan avuçların sahipleri nesillerimizi bir ibâdet aşkıyla yetiştirmek ve aydınlatmak amacıyla kendilerini mum gibi eriten ve kahredercesine paralayan, parçalayan öğretmenlerim!..

             Kitabı, kalemi, defteri, okumayı, öğrenmeyi, öğretmeyi, öğretmenliği sevdiren, gündüzlere kin ve inat karanlıkları andıran cehalete karşı duygu ve düşünceleri bileyen öğretmenlerim!.. “Dünyanın en güzel çiçeği insandır” Vietnam atasözünde resimlendirilen, “Yaratılmışların en şereflisi insandır” mührüyle Kur’anda taçlandırılan, “İnsan ne sinirdir, ne kemiktir, ne de kandır / İnsanları insan yapan ulvî heyecandır” tespitiyle Âkif’in şuur perspektifinde şiirleşen insan fidesinin köklerine Kevser ve zemzem suyu misali “Hakikatleri” zerk eden öğretmenlerim!..

             En mâsum çağda, minnacık zihin ve idraklere sevgiyi, “Sevgi alışveriş değil, veriş alıştır” diye öğreten, “Gönül Çalap’ın tahtı / Çalap gönüle bahtı / İki cihan bedbahtı / Kim gönül yıkar ise” şeklinde belleten, “Bir kez gönül yıktın ise / Bu kıldığın namaz değil” hükmünü ezberleten, bütün mekteplerin cümle kapısının üzerinde bulunan “OKU, İNAN, KURTUL” parolasını derin derin düşündüren ve hikmetine inandıran, “İlim ilim ilmektir / İlim kendin bilmektir / Ha kendini bilmezsin / Ya nice okumaktır” gerçeğine boyun eğdiren, kalemine, Hak’ka râm olacak mürekkebi Hakkın hokkasından çekme erdemini, “Geçme nâmert köprüsünden ko götürsün su seni / Yatma tilki gölgesinde ko yesin aslan seni” dizelerindeki olmazsa olmaz doğruları sadırlarımızın satırlarına altın harflerle empoze ve enjekte eden öğretmenlerim!..

            Kimliğin, kişiliğin, erdemin, medeniyetin, sanatın, kahramanlığın, izzetin, lezzetin ve hürriyetin ruhlardaki hamurunu, daha doğrusu Allah’ın en büyük eseri insan hamurunu en mukaddes rütbe olan ve mânâsı Âkif’in öğretisiyle “İmanlı, vicdanlı, liyâkatli” anlamında olan “Muallimliğe” muvafık ve mutabık bir şekilde yoğuran ve onu ince bir ustalık mârifet ve mahâretiyle biçimlendiren ustaların ustası en büyük ruh ustası ve mimarı öğretmenlerim!.. Sizlerin mesleği peygamberlerin mesleğidir. “Ben muallim olarak gönderildim” diyen yüce peygamberimiz, sizleri meslektaşı olarak tebrik ve tebcil ediyor... Ne mutlu sizlere... Selam, saygı sizlere armağan olsun... Ölümsüzleşen merhumlara rahmet ve merhamet, hayattakilere sıhhat ve saadet olsun... Gününüz ve her gününüz tekrar mübarek olsun...